Zo, even wat van mij laten horen.

Net voordat we aan de laatste maanden van het jaar beginnen, nog even wat informatie vanuit het "Tuutnhok". Is er in de twee en een halve maand na de vakantie nog wat bijzonders gebeurd ? Nou nee, niet waarvan ik dacht, dat is interessant om het direct via mijn weblog wereldkundig te maken. Of het moest de  "operatie" aan/in de neus, die mijn slaapproblemen veroorzaakten, al zijn.
Maar verder gaat alles zijn gangetje, we worden wat ouder, we doen wat rustiger. Zo ook de afgelopen week die begon met:

• Zaterdag, de Vriezermarkt, vreselijke dorst en laat op bed.
• Zondag, laat van bed en totaal geen zin.
• Dinsdag, ons nieuwe bankstel gearriveerd, die door ons met geen mogelijkheid door de deur te krijgen was. ( Roel Trip kwam met de oplossing)
• Woensdag, uitgenodigd om de Eredivisiewedstrijd FC Groningen- Ado Den Haag in de Euroborg
• Donderdag, uitreiking van het eerste boek over 100 jaar "Middenstand" Vries, tussen door nog kippen naar de Midden-Drentheshow te Beilen gebracht.
• Zaterdag, toneeluitvoering DIO, dorst en laat op bed.
• Zondag, laat van bed en maar eens naar VAKO om tegen-Bedum (4-3) sterspeler Patrick Berends te zien schitteren.

Maar voor de rest gebeurd er niets.

Vakantiefoto's online

Na menig uurtje achter de computer te hebben doorgebracht om alle foto's van de afgelopen vakantie uit te zoeken, te bewerken en in een album te plaatsen, is resultaat daar. Via de software van Albelli is er thuis nu een gedrukt exemplaar en online is er ook een ter beschikking.
Druk rechts boven op volledig scherm en dan op de pijltjestoets midden/onder en blader door het boek heen. Van de online uitgave is de tekst niet goed te lezen, maar kom eens langs om het origineel te bekijken. Geef gerust eens je mening.

12 Augustus, Weer Thuus.

De laatste etappe Tossens - Vries is nog geen 170 Km. We starten om even voor 9 uur richting Varel en daar zakken we af naar Westerstede aan de Autobahn. Hier wordt al aan gegeven dat het nog maar 110 Km. naar Groningen is. Via Foxhol en Zuidlaren rijden we om kwart over 11 Vries binnen. Na bezoekjes aan Buren en Familie en het maaien van het gras, ligt de was om 18.00 al weer op de plank. Nog 2 dagen om wat aan te rommelen en dan is de vakantie van 2010 na ruim 4400 Km. weer achter de rug.
Ik zou zeggen: "Bedankt voor Uw aandacht en tot ziens, met vriendelijke groet, Jan Tuut"

11 Augustus Fedderwardersiel, here we are.

De dag begon met regen en het bleef de hele morgen miezerig, later kwam de zon en werd het prima weer. Een paar kilometer op weg en toen waren we er al “Ferderwardersiel”, een klein plaatsje met een haven waar nog ca. 10 actieve garnalenvissers hun boot hebben liggen, Het is 10.00 uur en eb, de 4 aanwezige kotters en de reddingsboot liggen op de bodem van de haven te wachtten op de naderende vloed. Een paar winkeltjes, een museum, een soort visafslag en 3 verkooppunten van vis, waar dus even een broodje “Nordseekrabben” genuttigd moet worden. Je had de keuze uit eigen “gepüllde” garnalen of die al 14 dagen op reis waren geweest naar Marokko.
Verder langs dijkweggetjes en plaatsjes die helemaal in het teken van de vakantie staan. Nog even in dubio gestaan om met de veerboot de Weser over te steken naar Bremerhaven maar daar hebben we maar van afgezien en door gereden naar Norderham aan deze zijde van de rivier. Ongeveer de zelfde weg terug en hier en daar bij de dijk en het water gekeken. In Fedderwardersiel was nu wat meer te doen, volop water en er waren een paar kotters bij gekomen.
Na een kleine rustpauze in het hotel, de auto herpakt en was het om 7 uur tijd voor een uitgebreide schotel bij Grieks Restaurant Kreta. Daarna nog even over de dijk, waar een lawaaierige DJ optrad, gekuierd en over de droog gevallen Jadebusen naar Wilhelmshaven aan de andere kant getuurd. Daar op een terras nog een kop koffie en dan is deze vakantiereis, na ± 1700 foto´s, bijna weer achter de rug.

10 Augustus Land in zicht.

Het lichaam had ´s-nachts zijn werk gedaan en was het, nadat we de brug over de Grote Belt (Store Baelt) waren gepasseerd, om 7.00 uur tijd voor een groots ontbijt.
Nadat de laatste kronen waren geïnvesteerd in een nieuwe pet en in een flesje “ruuke-ruuk”, de aankomst in Kiel vanaf het bovenste dek bewonderd.
Omdat we toch niet zover gaan vandaag, Tossens in Butjadingen 242 Km. kiezen we niet voor de Autobahn, maar gaan we via Rendsburg, Itzehoe naar Glückstadt ( bekend van de Matjesharing). Na een broodje haring, gaan we hier de Elbe over met de veerpont naar Wischhaven, maar dit dachten wij niet alleen. Dit is de enige oversteekplaats tussen Hamburg en Cuxhaven die ± 100 Km. uit elkaar liggen. Er stond een behoorlijke rij, maar er wordt met 4 veerboten gevaren en met de derde laveerden wij even later over de druk bevaren Elbe naar de andere kant. Richting Bremerhaven, door de Wesertunnel naar Norderham en hier links naar Tossens.
Op de Duitse NDR 3 wel eens wat gezien van Budjadingen ( het land Buuten de Jade ) en het vissersdorp Fedderwardersiel, maar verder…… en op de kaart is het maar een stip. Blijken het allemaal Zeestrandbaden en Kuuroorden te zijn met hotels, vakantiewoningen, campings en eetgelegenheden.
Vanavond hebben we lekker gegeten en voor weinig, dus daar willen we morgen meer van weten en gaan hier de boel eens even bekijken.

9 Augustus, Norge Adieu

Maandag, de dag dat we beginnen aan de grote oversteek en in Oslo afscheid nemen van Noorwegen. Nog even melding makend van het beste buffet en ontbijt van deze vakantie, hier in Hotel Klaekken, terwijl we de 10 eigenlijk al vergeven hadden aan het Ullenvangs Hotel in Lofthus.
Na een uurtje aangekomen in Oslo, ingecheckt bij de Color Line terminal waar de Color Fantasy om 10 uur was afgemeerd en de Noorwegen-gangers al aan het ontschepen waren. Voor 2 uur moeten de passagiers, de nieuwe vracht( auto´s, vrachtauto´s en trailers ), er in en de hele “kak” weer schoon, van nieuw beddengoed en nieuwe voorraden voorzien, om naar Kiel te vertrekken.
Tijdens het wachten aan de praat met de ook wachtende buurman, zo van:
“De vakantie ook weer voorbij?”
“Ja, we hebben hem een week eerder afgebroken.”
“O-ja?”
“Ja, we vinden het een vreselijk land!, je kunt er slecht kamperen en slecht wandelen.”
Ik begreep er toen niets van en nu ook nog niet, terwijl hij de natuur toch wel schitterend vond en het kostte hem ook nog een extra overtocht van ca. € 450.00 .
Bij het vertrek uit de Oslofjord langs tal van eilandjes, al dan niet bewoond, naar volle zee, waar de kustlijn vervaagt en er af en toe nog een passerende boot te zien valt.
Aan boord keek je de ogen uit, centraal in het schip een grote promenade met o.a. kleding, parfumerie, Tax Free en souvenirwinkels, een Tapasbar, Restaurants, Casino, Theater, Pub en Pizzeria. Verder aan boord een Zwemparadijs, Speelhal, kinderspeelplaats en zonneterras.
Zelf hebben we een 2 persoons-binnenhut met douche en WC, daar kunnen wij het wel een nacht in volhouden met de ogen dicht. Op advies hadden we al om 3 uur een tafel gereserveerd in het buffetrestaurant, waar we om 20.30 uur aan tafel konden. Dit was ook weer één van de buiten categorie en na een paar nummers van de optredende band in het theater, konden we net weer bij de hut komen om het vermoeide lichaam ter ruste te leggen. Dit lukte aardig door de heen en weer schuddende boot, veroorzaakt door de kabbel van de ´s-avonds aangewakkerde wind.

Aan alles komt een einde.

Terwijl ik bovenstaande titel van dit verhaal intyp/toets, doelend op het naderende einde van onze rondreis door Noorwegen, besef ik mij ook de laatste regels van gisteren. Ger, hebben we zeker ook vandaag de hele dag bij de "kop" gehad en zullen hem niet snel vergeten en na minuten lang naar het scherm hebbend gestaard, van wat zal ik er nu eens voor zinnigs eruit kramen, wel nu:
Op deze rustig begonnen zondag, ook wat betreft het verkeer, zakken wij zuidwaarts af. Als eerste komen wij de "Rittersprong" tegen, een kloof over een kolkende stroom, waarover volgends een legende een ridder met zijn geliefde sprong.
Onder de bomen zit zoveel IJslandsmos, dat het lijkt alsof het gesneeuwd heeft.
Verder richting Fagernes, over de Valdresflya een hoogvlakte langs de bergtoppen van het Jotunheimengebergte, met stenen, rotsen en veel ooh´s en aah´s maar net weer anders. Onderweg passeren we Beitostolen, een vooral wintersportplaats, waar volop werd gewerkt als voorbereiding op het nieuwe winterseizoen. In de loop van de dag werd het, naarmate we de grote mensenwereld weer bereikten, wel veel drukker op de weg. Na 280 Km. aankomst in het Klaekken hotel in de buurt van Honefoss, ca. 85 km. van Oslo, waar we morgen om 2 uur vertrekken met de MS Color Fantasy richting Kiel.
Op de boot gaat de laptop niet mee naar de hut en we blijven nog 2 nachten in Hotel "Hof van Oldenburg" in Tossens, bij het mij geliefde Fedderwardesiel alwaar volgens de brochure géén Internet is. Dus ook dit is voorlopig het einde.

Over de Peer Gynt Setervei

Om 8.45 vertrokken, de hoofdweg E6 mijdend, op weg naar Kvam om daar aan de Peer Gynt Setervei te beginnen. Een tolweg, sintels en gravel, dus onverhard of zo als ze het hier zeggen, een grussweg, die over de weidse vlakten langs de bergtoppen door slingert. Met lage begroeiing van o.a. dwergberken, mos en heidesoorten, dan weer met naaldbomen, beekjes en rotspartijen, loopt de weg langs de rand van het Rondane Nationale park. Hij is genoemd naar Peer Gynt, de hoofdfiguur uit een beroemd toneelstuk van Henrik Ibsen, later zou Edvard Grieg zich laten inspireren tot zijn gelijknamige suite´s. De weg eindigde voor ons in Vinstra, waar we nog even in het centrum hebben rondgekeken. Langs een snelstromende rivier met Raftcentra links en rechts, maar nergens aktie, terug naar het hotel. 170. Km. Vanuit Zweden (sms) en later van Anne (mail)hoorden we het bericht van Ger Vos, dat gaat je toch niet in de koude kleren zitten.
Tot Morgen.

Weer naar het zuiden.

Wij verwachtten voor vandaag niet zo´n spectaculaire trip, de eerste 60 Km. zijn de zelfde als de laatste van woensdag. Dus via tunnel, brug en Ferry terug naar Andelsnes en hier even rond gekeken. Hier stond alles in het teken van het Rauma Rockfestival dat hier vrijdag en zaterdag plaats vind. Dan gaan we verder door een lang dal dat we pas na ± 85 Km. weer verlaten. Maar bij Verma komen we eerst de "Killing Bru", een oude stenen spoorbrug tegen, waar een rivier/waterval met veel geweld onderdoor kolkt. Een hele tippel zo op neer naar het dal, dan merk je dat je geen 18 meer bent. Even verder weer een indrukwekkend stuk watergeweld de "Slettafossen" waar we met het zonnetje erbij heel wat foto´s maken.
Even voor Bjorli, bekend van de wintersport, komen we bij een (Museum?)met een voormalige houtzagerij, molens enz. allen werkend op waterkracht. Een enthousiaste oudere man vertelde in geuren en kleuren en in het Noors over de werking van deze werktuigen. Ook liet hij deze vernuftige apparaten werken d.m.v. een goed uitgedacht kanalen systeem, zodat ieder werktuig genoeg water(kracht) kreeg om zijn werking te doen. Onze Guided Tour (hoe zeg je dat toch op z´n Nederlands) bestond verder nog uit 1 Noor, die erg zijn best deed om alles in het Engels te vertalen. Het laatste stuk van het dal naar Vagamo ging over een tolweg, de Sladalsvegen. Deze bergweg slingerde zich over in allerlei groentinten gekleurde en glooiende bergtoppen, waar schapen en koeien los over de sintelweg kuieren. Na 191 Km. 2 nachten in het Vaga Hotel.

de Atlanterhavsvegen.

Vandaag gaan we naar het noordelijkste punt van onze vakantiereis en dat is tegen de middag pas bepaald, het werd Kristiansund (63,07 graden N.B.). Vanuit Molde, de rozenstad, vanwege de gunstige ligging tussen de bergen en de golfstroom gedijen die hier goed, vertrokken we voor, naar wij dachten niet al te lange tocht. Kleine plaatsjes, smalle weggetjes slingerend langs de kust brachten ons bij de Atlanterhavnvegen, een ca. 9 km. lange weg die van eilandje naar eilandje loopt, verbonden met tal van bruggen. Dit zou ook een van de grotere attracties van Noorwegen zijn, op 1 brug na was het niets bijzonders. Onderweg eruit om foto´s te schieten van Beenbreek, Orchideeën, Parnassia en andere bloemetjes en bijtjes. Rond gereden op het eiland Averoy en hier besloten we om niet deze weg terug te rijden maar om door de nieuwe toltunnel naar Kristansund te rijden. Door wederom een toltunnel en een grote brug terug naar Molde waar we nog even in de stad en in het naast ons hotel gelegen Akerstadion van Molde FK (Champions League 1999) hebben gekeken. Al met al toch over de 200 Km. gereden, morgen zakken we weer af naar Vagamo dat meer in het binnenland ligt.
Tot Morgen.

De Gouden Route

Vandaag naar het noorden ( 217 Km.), vanuit Hjelle na 3 tunnels, links af richting Geiranger. Hier komen we op de Gouden Route, die loopt van Grotli, via Geiranger naar Andalsnes.
Bij de Djupvasshytta de tolweg naar de Dalsnibba (1500 M.)op, het weer is prachtig en het uitzicht geweldig, je ziet de nieuwe cruiseschepen in de Geirangerfjord al liggen. Na de tolweg begint de afdaling naar Geiranger met 20 haarspeldbochten over een lengte ca. 16 Km.(hemelsbreed maar 5 Km.). Een mooi en bekend uitkijkpunt is Flydalsjuv met een overhangende rotspunt waar je spectaculaire foto´s kunt maken.
In de Geirangerfjord lagen de Costa Deliciosa en de Aida Luna al voor anker, later kwamen er nog een paar bij. Dan verder over de Orneveyen (Adelaarsweg) omhoog, met weer mooie uitzichten over de fjord, naar Eidsdal voor een overtocht van de Norddalsfjord naar Linge.
Hier gaan we richting Trollstigveien met onderweg nog de Gudbrandsbru, een waterval in een 5 meter brede kloof tussen 25 meter hoge rotswanden.
De Trollenweg gaat met 11 haarspeld-bochten langs een steile rotswand naar beneden, met onderweg nog de waterval Stigvossen met een totale val van 320 m. Bij de top is een uitzichts-platform dat boven de rotswand uitsteekt, niets voor mij, maar voor sommige waaghalzen is dit nog niet gek genoeg en staan op de meest gevaarlijke plaatsen te "maljannen". Na Andalsnes volgt Afarnes waar we zo de Ferry op kunnen rijden voor de overtocht naar Solsneset, nu nog over de Bolsoya-brug en onder het water door naar Molde. Hier 2 overnachtingen in het Rica Seilet Hotel, een groot modern hotel in de vorm van een zeilschip. We zitten op de 12de etage met uitzicht over het water met de binnenlopende en vertrekkende schepen en de schitterende bergtoppen aan de overkant in de avondzon.
Bij onze aankomst lag hier de Aida Aura en kwamen na elkaar de Trollfjord en de Richard With van de Hurtigruten even hun lading afzetten c.q oppikken.
Zo nu ben ik weer helemaal bij, bis morgen!

3 augustus, de Noorwegenkenner.

Hij begint op een Noorwegenkenner te lijken, een paar dagen geleden had ik voor deze dag een tocht gepland: Via Stryn naar Hellesylt, daar op de boot naar Geiranger, als het zicht goed is naar de 1500 m. hoge Dalsnibba en verder via Grotli. Over de oude bergweg Strynefjell langs het zomerski-gebied naar Videseter en Hjelle.
En wat lag bij aankomst in het hotel boven aan de stapel tips? Juist, deze route!
Met een bewolkte lucht vertrokken we naar Hellesylt om daar met de boot van 11.00 uur naar Geiranger te vertrekken. Tijdens een tocht van ruim een uur langs de beroemde watervallen Brudesloret (Bruidsluier), Sju Systre (Zeven zusters) en de Friarer (de Vrijer), nog verschillende reistips gegeven aan een jong Nederlands stel. Op een van de meest toeristische plaatsen van Noorwegen lagen 2 cruiseschepen van MSC (Opera en Orchestra) en de Aida Aura vooranker, later kwam daar nog de Nordlys van de Hurtigruten bij. Geiranger bestaat uit enkele hotels en tal van (Souvenir)winkels.
Van de kaartjesverkoper bij de Dalsnibba hoorden wij dat er boven weinig of niets te zien was en dan is het zonde van je 85 kronen (€ 11.00). Morgen komen we hier toch weer langs, dan zien we wel weer, later klaarde het weer helemaal op.
De Strynefjell, een oude bergweg, deels sintels, kronkelt over een met rotsblokken bezaaide en bergtoppen omzoomde vlakte. Zomers kan hier worden geskied, maar dit jaar ligt er aanzienlijk minder sneeuw en alles was gesloten. Een mooie afdaling via Videseter brengt ons na 155 km. weer in Hjelle.
Menke kreeg ´s avonds toch nog 2 x de slappe lach, ten eerste om de reactie van onze reisgenoten op de wel heel erg koude, zure, zoute, kruidige op tomatenpuree lijkende Gazpacho Andaluz (Spaanse koude tomatensoep). Ten tweede: er werd ons gevraagd om nog even te blijven, er kwam een volksdansgroepje van ±12 kinderen (9-11 jaar?) en dan was het wel leuk als er ook wat publiek was, echt iets voor mij dus.
Hierbij ging een jongetje zo enthousiast te keer, het hemd uit de broek, de tong uit de mond, 2 x zo snel draaiend als de rest en hij zwiepte de meisjes zo hard in het rond dat ze ternauwer nood op de been bleven.

2 augustus de Jostedalbreen.

Vandaag stond de reis voor een groot deel in het teken van het grootste gletsjerveld van het Europese vasteland, de Jostedalbreen en de vele gletsjertongen.
Via Sogndal en door de toltunnel naar Fjaerland, hier over smalle weggetjes naar de Supphella en Boya gletser. Onder de ijskap door naar Skei (overnachtingen in 1993), waar wij het bestaan wisten van een grote winkel met jaarrondverkoop van kerstartikelen, souvenirs en Noorse truien en vesten. De toeristen worden hier per bus vol afgezet (met dubbele betekenis)
Dan nog even op en neer in het na later bleek, 13 Km. lange, doodlopende Stardalen.
De weg gaat verder langs Byrkjelo, Utvik, Innvik, Olden (Briksdalgletser) naar Loen waar we via een tolweggetje, de Kjendalgletsjer bekeken. Door Stryn naar Hjella, voor 2 overnachtingen in het gelijknamige hotel. Het schijnt dat Koningin Wilhelmina hier regelmatig logeerde, de kamer naast ons draagt nog haar naam. Het is een hotel met een ouderwetse uitstraling, maar met gezellige ruimtes en zitjes. Op de kamer een hemelbed maar geen TV. Na de 3 gangen maaltijd heeft Noorwegen weer een rendier en een zeeduivel minder. Er stond vandaag 269 Km. op de teller.

Hallo, Hallo, heb ik contact?

Hallo beste mensen, na 2 dagen van radiostilte, door verbindingsproblemen in hotel Hjelle, duiken wij weer op in Molde.
Het verslag van de afgelopen drie dagen volgt zo snel mogelijk, maar eerst even een vakantiegroet voor hen die geen kaartje hebben gehad of (ook) niet zullen krijgen. Er is ook een mogelijk van, Foto opslaan, openen in fotoprogramma, printen, in naar je zelf geadresseerde enveloppe en op de post gooien, of 10 minuten naar het scherm kijken.
Wij roepen in koor: "Hilsen Fra Norge, Jan og Menke"

Zondag, een dag op grote hoogte.

Voor vandaag had ik een tocht op grote hoogte uitgezocht, n.l. over de hoogst gelegen autoweg van Noorwegen, de Sognefjellet. Deze weg loopt over een lengte van 110 k.m. van Gaupne naar Lom en is op het hoogste punt 1434 m. boven zeeniveau.
Het begin en einde van de route stijgt en daalt enorm met vele haarspeldbochten, van het grote middengedeelte verdwijnt de begroeing.
Hier vele meertjes, met mossen begroeide rotsblokken en stenen, de hoogste bergtoppen van Noorwegen (de Galdhoppig 2469 m.) en gletsjertongen. Het weer was wat regenachtig en dat beperkt het zicht vooral boven in. In Lom (hier scheen de zon) een ijsje gekocht en de staafkerk bekeken voordat we aan de terugtocht begonnen, in de hoop dat het zicht wat beter was geworden. Na 320 km. weer terug op de basis en omdat er maar een stuk of 12 Nederlanders in het hotel zijn, geen buffet vanavond. Wel is hier een bus vol mensen uit de Oekraïne, maar die waren met z´n allen aan het barbecuen en aan het zingen en dansen. Ik hoop maar dat er niet te veel drank in gaat, anders beleven we nog wat.
Nog even een leuke bijkomstigheid van financiële aard, ik heb de pot gewonnen bij het Formule 1 spel.

De trein die niet ging.

Vanmorgen vertrokken richting Brimnes voor de eerste Ferry naar Bruravik over de Eidfjord, gelukkig geen wachttijd en 15 minuten later stonden we aan de overkant.
Via Ulvik, Voss en Vinje, een uitstapje op de route, naar Flam aan de Auerlandsfjord waar we van plan waren om met de beroemde bergtrein, de Flambanen, naar Myrdal te reizen. Deze trein start onder aan de fjord en stijgt over een lengte van 20 km. 865 meter, door tunnels, langs afgronden en watervallen. Een grote toeristische attractie waarzelfs grote cruise-schepen bij afmeren en tal van autobussen grote aantallen Amerikanen en Japanners uitspugen.
Toen wij aankwamen om ± 1 uur, lag net de "Werkendam" van de Holland Amerika Line tegen de kade.
Door de geweldige drukte was de trein die ruim om het uur vertrekt al tot en met half 6 volgeboekt, dus laat maar.
Terug naar onze route komen we via het bordje "Staafkerk" in Undredal, een heel klein plaatsje met (volgens Gini ? voorheen (Louis) Staal) het kleinste kerkje van Noorwegen (plaats voor 40 personen). Kom je elkaar in zo´n uithoek tegen.
Over de 986 hoge Vikafjell, naar Vik en Vangsnes waar we met de 2de Ferry van de dag naar Hella gaan aan de noordkant van de Sognefjord, nog 12 km. naar het Fjord Hotel in Leikanger. Tijdens ons, ook hier weer geweldige buffet, kiest de "Werkendam" weer het ruime sop.
En om met Pierre Janssen te spreken: Morgen is het zondag.

Nog even wat flauwekul.

Toen we vanavond de eetzaal binnenkwamen, herkende de ober van gisteren mij direkt.
"Goedenavond, Meneer de Jonge" vroeg hij "vanavond weer walvis?"
"Graag" zei ik "maar ik eet hem niet alleen op, het vult nogal en als je toch die kant opgaat, neem dan ook even een stuk eland voor me mee en haal het gewei er direct maar van af"

Trouwens er mag gemaild worden, jonge.jan@hetnet.nl
Ik kan jullie berichten wel lezen maar niet beantwoorden.

de Hardangervidda

Vandaag een trip met als verste punt Geilo, een beetje Oostenrijks-aandoend ski-dorp. De weg loopt langs de noordkant van de Hardangervidda, een Nationaalpark van enorme omvang en erg intrek bij wandelaars (gesloten voor auto´s)
Langs Kinsarvik, Brimnes (waar we morgen met de ferry de fjord oversteken) naar Eidfjord, hier bezochten we het Hardangervidda Natuurcentrum. Een mooie film op 5 verschillende schermen, vanuit een helikopter opgenomen, deed je geloven en voelen alsof je naast de piloot zat.
Toen naar de Voringsfoss (waterval) waar het water van grote hoogte naar beneden donderde. Vanaf grote hoogte keek je steil de diepte in, waardoor je niet het allerbeste uitzicht had, mede belemmerd door een miezerig buitje. Verder richting Geilo, een weg over een uitgestrekte, kale vlakte. Meertjes, vennetjes, stenen en hele lage begroeing waar toch wel van alles is te zien. Soms zie je overal opgestapelde stenen, hele bouwwerken, daarover zijn verschillende uitlegmogelijkheden: het zou de trollen gunstig stemmen of je zou later op die plaats weerkomen of het zou een wegmarkering zijn.
Op de terugweg hebben we hier in Noorwegen toch nog in een file gestaan, ook nog midden in een tunnel. Na enig wachten hoorden we dat onze veerboot van morgen de geest had gegeven en konden we, omdat bijna iedereen nu mee moest, de file passeren en na ± 260 km. de auto bij het hotel parkeren.
Omdat ik geen een de gek wil aansteken, het eten van vandaag zal wel weer net zoiets zijn als gisteren. Trouwens het ontbijt vanmorgen viel ook al niet uit de toon bij het diner van gisteren.

Ik word helderziende !

Waarom kent niemand in Noorwegen Sonja Bakker? Ze kwam niet aan!
Even een kort verslag van het verwachte buffet:
Wie mijn verhalen kent over de beroemde Scandinavische buffetten, die weet wel waar ik het dan over heb. Dit was vooral niet minder, nu ondersteund door een optreden van een harpiste.
Van alles kwam voorbij, o.a. garnalen, zalm, kreeft, krabbescharen noem maar op en principes zijn om vanaf te stappen: walvis. Vlees, groeten, pasta´s, soep, taart, ijs, kaas en overal 6-7 soorten van. Maar goed dat Noorwegen zo ver van de 3de Wereld af ligt.
Welterusten

Over bergen en door dalen.

Nadat we afscheid hadden genomen van de wel erg vriendelijke hoteleigenaren met de waarschuwing om toch vooral voorzichtig te zijn onderweg, ging de rit langs de noordkant van het Totakmeer. Erg rustig met heel af en toe een tegemoetkomende auto en pas na 45 km. kwam de eerste in mijn achteruitkijkspiegel opdoemen. Over de Haukelifjell, een hoogte met rotsen en bergtoppen met aan hun schaduwkant nog hier en daar sneeuw. Bij enkele nieuwere tunnels is er nog de mogelijkheid om de oude passen te berijden (niet voor campers en caravans). Smalle weggetjes die flink stijgen en dalen, hierbij de eventuele tegenliggers goed in de gaten houden met het oog op het passeren. Via Roldal met staafkerk en om de Roldaltunnel heen over de oude weg, de "Hordabrekkene" zoals boven naar Odda.
Onderweg de Latefossen, een grote dubbele waterval (165 m.) langs de doorgaande weg, waar veel bekijks was en het parkeren een zootje.
Bij Tyssedal via een smalle weg naar Skeggedal waar een soort (tandrad)treintje steil de berg wordt opgetrokken. Voor ons wel erg steil en bij de beslissing of we wel of niet omhoog moesten werden we geholpen door de regen die het zicht erg beperkte, nee dus.
Daarna naar Lofthus gelegen aan de Sorfjord waar we 2 nachten in het luxe Ullensvang Hotel zullen bivakkeren. Het vermoeden is op dit ogenblik dat we hier ons eerste grote buffet krijgen. Later op de avond hier van natuurlijk verslag

En dan nu de natuur in.

Goedemorgen, is dat wakker worden met zo´n uitzicht vanuit onze kamer!(bovenste foto)
Uitzicht goed, weer goed en vol met Knäkkebröd gaan we vandaag op reis voor een rit van (na later bleek) 175 km. hier in de omgeving. Over smalle weggetjes waarvan het lijkt alsof ze als een geasfalteerde loper zijn uitgerold door de overvloedige natuur. Meertjes, vennetjes, rotspartijen, bloemen, bomen en hier en daar een vakantiewoning of boerderij, dan weer op en dan weer neer.
We gaan via Flatdal, Sauland naar Tuddal, hier gaat een bergweg langs de Gaustatoppen (1883 m.) naar Rjukan (onderste foto). Ruige natuur met kale rotspartijen,mooie uitzichten maar ook uitgestrekte vlakten met heide en kabbelende beekjes die er geweest moeten zijn want zoiets leg je niet aan!
Niet te laat naar het hotel om nog even in de ontspanhouding te zitten c.q. liggen en om half 7 naar o.a. de spinaziesoep en roastbeef. Waren we gisteren de laatsten nu stonden we als eersten 3 kwartier later buiten met een 5 gangen menu in de borst.
Morgen meer.

Al die willen te kaperen varen .......

Na een stevig ontbijt met ei en spek, roggebrood en levertraan zijn wij klaar om op zee tegaan. Nog even rondgetoerd in de kop van Denemarken (o.a. Frederikshaven) waarna wij ons vervolgens om half 12 melden bij de poort van de Color Line terminal in Hirtshals. Tegen 1 uur kiezen wij met de Super Speed 2 het ruime sop en tegen 5 uur zetten wij weer voet op vaste wal. Dan nog bijna 200 km. naar het Austbo Hotel in Rauland alwaar de maaltijd wacht. Wij hadden wat moeilijkheden met de, volgens de vakantieXperts erg duidelijke route beschrijving. Voor het zelfde geld waren we nu in Oslo of Kristiansand geweest, maar alles kwam toch nog wel weer goed. Even na half 9 reden we de auto de parkeerplaats op naast het hotel en ze hadden gelukkig nog op ons gerekend. Morgen gaan we zelf een route uitstippelen en een beetje relaxen. Het was vandaag een zonnige dag en we lopen allebei met een mooie rooie knar rond. Tot Morgen

Een jaar voorbij, dus weer vakantie!

Zo daar zijn we weer, vanmorgen om 8.00 uur vertrokken richting Noorwegen. De eerste etappe gaat door Duitsland naar Hotel Comwell Rebild Bakker bij Skorping net onder Aalborg in Denemarken(aankomst om half 6). Toch nog een rit van ca.750 km. en dat was voor vandaag eigenlijk ver genoeg ( maar ja je wilt wat). Het weer was om te reizen wel lekker met af en toe wat sputters, later in de middag werd het steeds zonniger en warmer.
We zitten in een mooie hotelkamer met de terrasdeuren open en de pils in de koelkast en gaan ons voorbereiden op de warme hap. Morgen nog ongeveer 50 km. naar Hirtshals waar om ± 12.00 de boot vertrekt naar Larvik in Noorwegen.
Later op de avond nog even verslag van de maaltijd, dit was een buffet met wat de boer niet kent dat eet hij niet. Met o.a. Roget Nordjyske Okseinderlar, Braisseret Kalvesteg en Spraengt Oksebryst. Gelukkig zijn wij geen boer.
Na de koffie nog even rond gelopen en vlak naast het hotel ligt een bijzonder natuurgebied met bos en met heide begroeide heuvels Rebild Bakker.
Tot Morgen aan de andere kant van het Skagerak.