Vandaag een trip met als verste punt Geilo, een beetje Oostenrijks-aandoend ski-dorp. De weg loopt langs de noordkant van de Hardangervidda, een Nationaalpark van enorme omvang en erg intrek bij wandelaars (gesloten voor auto´s)
Langs Kinsarvik, Brimnes (waar we morgen met de ferry de fjord oversteken) naar Eidfjord, hier bezochten we het Hardangervidda Natuurcentrum. Een mooie film op 5 verschillende schermen, vanuit een helikopter opgenomen, deed je geloven en voelen alsof je naast de piloot zat.
Toen naar de Voringsfoss (waterval) waar het water van grote hoogte naar beneden donderde. Vanaf grote hoogte keek je steil de diepte in, waardoor je niet het allerbeste uitzicht had, mede belemmerd door een miezerig buitje. Verder richting Geilo, een weg over een uitgestrekte, kale vlakte. Meertjes, vennetjes, stenen en hele lage begroeing waar toch wel van alles is te zien. Soms zie je overal opgestapelde stenen, hele bouwwerken, daarover zijn verschillende uitlegmogelijkheden: het zou de trollen gunstig stemmen of je zou later op die plaats weerkomen of het zou een wegmarkering zijn.
Op de terugweg hebben we hier in Noorwegen toch nog in een file gestaan, ook nog midden in een tunnel. Na enig wachten hoorden we dat onze veerboot van morgen de geest had gegeven en konden we, omdat bijna iedereen nu mee moest, de file passeren en na ± 260 km. de auto bij het hotel parkeren.
Omdat ik geen een de gek wil aansteken, het eten van vandaag zal wel weer net zoiets zijn als gisteren. Trouwens het ontbijt vanmorgen viel ook al niet uit de toon bij het diner van gisteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten